Juichen of barsten
Namandian Traoré was een gelukkig man na zijn doelpunt in het duel met Sint-Truiden. Het geluk bleek kortstondig, want de festiviteiten moet de aanvaller van Charleroi bekopen met twee weken rust. Traoré had zijn ploeg, in zijn eerste wedstrijd van het seizoen, al na vier minuten op een 1-0 voorsprong gezet. Met het nodige enthousiasme wilde de aanvaller uit Guinee zich laten fêteren. Maar zover kwam het niet, aangezien hij bij het weglopen onderuit ging en zijn enkel verzwikte. Hoewel Traoré het nog twintig minuten volhield, betekende de enkelblessure een voortijdig einde van de wedstrijd. Vanaf de bank moest hij toezien hoe Sint-Truiden langszij kwam. En voorlopig is Traoré veroordeeld tot het werkloos toekijken, want pas over enkele weken is hij hersteld van de enkelblessure. Traoré is niet de eerste, die het slachtoffer wordt van te enthousiast juichen. Bijna twee jaar geleden hield Kristof Snelders aan festiviteiten een gebroken neus over. Martin Palermo kwam er in diezelfde novembermaand nog slechter vanaf. De Argentijnse aanvaller hield een dubbele beenbreuk over aan zijn doelpunt. Bij het bekerduel met Levante bleek een muurtje niet bestand tegen het enthousiasme van de Villarreal-aanhang. En dat muurtje kwam deels op Palermo terecht, die daarbij zijn linker kuit- en scheenbeen brak.
VI.nl, 29 september 2003
Sharennnn!