The making of Tiger Woods
Tiger was geen lastig kind. Moeder Kultida: "En als hij niet wilde luisteren, dreigde ik hem zijn golfspullen af te pakken."
Op de golfbaan bleef Tiger zich ontwikkelen. Als jochie kwam hij op een dag met een broekzak vol munten de baan aflopen. Vader Earl vroeg hoe hij daaraan kwam. Tiger antwoordde dat hij die had gewonnen met putwedstrijdjes. Earl vertelde zijn zoon dat hij niet meer voor munten mocht spelen. De volgende dag kwam Tiger met een handvol dollarbiljetten van de baan: "Ik heb niet meer voor munten gespeeld, pap."
Toen Woods zes was, kreeg hij voor het eert de kans om met een prof te spelen. Tiger versloeg Stewart Reed op de eerste negen holes, maar in het tweede gedeelte moest hij zich gewonnen geven. Woods kon niet tegen zijn verlies, begon te huilen en weigerde Reed na afloop een hand te geven. Kultida: "Stewart is een prof en jij bent pas zes. Je kunt een prof niet verslaan. Je moet een sportman zijn, of je nu wint of verliest."
Earl besloot zijn zoon op te voeden tot een voorbeeldig sportman. Hij moest rustig blijven, zorgen dat hij altijd met beide benen op de grond bleef staan en verlies als een groot sportman ondergaan. Jack Nicklaus werd als voorbeeld gesteld. "Laat je clubs spreken," was het advies van Earl. Een paar maanden later kreeg Woods de kans om tegen golfgrootmeester Sam Snead te spelen. Snead won nipt. Na afloop gaf Snead de kleine Tiger zijn handtekening. "Hier heeft u mijn handtekening," antwoordde Woods.
Sportweek
Sharennnn!