Dickie Advocaat's blauwe oog

Harry Heijnen, de populaire rechtsbuiten die in de jaren zestig het Zuiderpark zo vaak in extase bracht, bezit thuis in Venlo nog altijd een foto van dat illustere ADO-elftal dat destijds aan een twee maanden durende Amerikaanse competitie deelnam met uitsluitend Europese ploegen.

Als Harry zijn leesbril opzet, kan hij nog alle namen op die fraaie groepsfoto uit Amerika moeiteloos opsommen: doelman Ton Thie, Theo van der Burch, Harry Vos, Aadje Mansveld, Kees Aarts, Jan Villerius, Joop Jochems, Lambert Maassen, Henk Houwaart en ga zo maar door, ja, allemaal namen die de serieuze Haagse nostalgielijders kippenvel bezorgt.

Op die foto prijkt één bedeesd jong voetballertje met een joekel van een blauw oog. Dickie Advocaat, jawel, de huidige succestrainer die op het ogenblik met zijn Glasgow Rangers alles wint wat er maar te winnen valt. Hoe Dickie aan dat gigantische blauwe oog kwam?

Om een kort verhaal lang te maken, drie keer in de week moest in de States worden gevoetbald, waarbij ADO in het kiezelstadion San Francisco onder de naam Golden Gate Gales zijn 'thuiswedstrijden' afwerkte.
Op een snikhete dag ontaardde de tweekamp tegen Wolverhampton Wanderers in een heuse knokpartij. Spelers eruit gestuurd (Van der Burch, Heijnen), slaan en vechten, binnen en buiten de lijnen.

De jeugdige wisselspeler Dickie Advocaat wond zich op de bank dermate op, dat de Haagse driftkikker op een gegeven moment opsprong en woest een emmer met water de Wolverhampton dug-out inschopte. Alle Engelsen zeiknat, maar bovenal pisnijdig. Het gevolg was dat Dickie de volgende dag met een blauw oog naar Mickey Mouse in Disneyland ging.

Na de veldslag was manager Eddy Hartmann des duivels. "Jullie moeten je schamen", riep hij in de kleedkamer woedend uit. "Dadelijk komt mister Flyerty, de grote sponsor, binnen, en dan zwaait er wat. Schandalig, wat jullie hebben geflikt."