Wim van Est viel in elke etappe minstens één keer
Wim van Est's val in dat 70 meter diepe ravijn mag dan historisch zijn, renners uit zijn tijd hebben het veel meer over het feit dat de Brabander absoluut niet kon sturen en eigenlijk elke dag wel ergens op zijn gezicht eindigde.In het midden van de jaren 50, zo gaat het verhaal, is Van Est in elke etappe van de Giro ten minste één keer gevallen en niemand in het peloton keek daarvan op.Willem, die altijd met de handjes boven op zijn stuur reed (en dus te laat was met remmen), had een uiterst opgewekt gemoed en daar werd in het peloton nog wel eens een loopje mee genomen. Het was van hem bekend dat hij tegenover Nederlandse wielerliefhebbers een heerlijke openhartigheid toonde.
Zo zwaaide hij naar iedere Nederlandse passant en menigmaal wisten andere renners hem te verschalken. Dan riep men zijn naam, den Wimme ging rechtop zitten, keek om, zwaaide uit vriendelijkheid en...pats, daar lag hij weer.
Nico Schulte - Rugnummers en ingevette benen; over Wim van Est, Nederlands topwielrenner uit vervlogen dagen
Sharennnn!