Bijgeloof (2)

Ernst Happel liet, als trainer van Feyenoord, zijn haar groeien in de moeilijke eindfase van de competitie 1970/'71, maar liet het meteen weer afknippen zodra Feyenoords kampioenschap een feit was.

Ajax placht zich altijd voor te bereiden voor Europacupwedstrijden op Oud-Wassenaar. Daar werd een keer van afgeweken, en prompt werd verloren van Benfica. Voortaan was het weer Oud-Wassenaar.

De ochtend voor de wedstrijd

Coen Moulijn moest, in perioden dat hij minder op dreef was, voor hij naar het stadion ging vier keer de deur van zijn kledingzaak aanraken. Of zijn hand op de tafel leggen. Of een stoel verschuiven.

Barry Hughes zette, toen hij nog trainer van Go Ahead Eagles was, voordat hij de deur uitging op weg naar het stadion, altijd de grammofoonplaat "Land of Hope and Glory" van Vera Lynn keihard aan. Daarna kuste hij zijn vrouw Elles Berger, en begaf zich vol zelfvertrouwen naar zijn zoveelste nederlaag.

ADO ging elke zondagochtend voor een thuiswedstrijd in een Haags restaurant biefstuk eten. Een keer bracht het bestuur variatie in het menu aan: kip. ADO verloor van Sparta, voortaan was het weer biefstuk, nederlaag of geen nederlaag.

Op weg naar de wedstrijd

Coen Moulijn en Theo Laseroms moesten altijd samen achter in de bus zitten.

Ruud Krol kwam Sjaak Swart altijd voor de wedstrijd thuis ophalen en nam dan gebakjes mee. Voordat Sjakie dan zijn huis verliet op weg naar het stadion, kuste zijn dochtertje zijn voetbalschoenen.

In de kleedkamer

Gerrie Muhren trok, zoals verteld, het onderbroekje van Swart aan bij Europacupwedstrijden.

Eddy Treytel, de keeper van Feyenoord, zette vlak voor hij de kleedkamer verliet, zijn toupet af.
Willem van Hanegem rookte de helft van een sigaret op en stak de andere helft in zijn borstzakje.
Rinus Israel trok zijn Feyenoordshirtje pas aan als Van Hanegem het hem aangaf.